Indiestyle

Gek Van Muziek is goed, maar Indiestyle is beter, daarom: http://www.indiestyle.be

zondag 28 juni 2009

Little Boots - Hands, opzetten, dansen, meezingen, en opnieuw, en opnieuw

Zondag 28 juni. Vroege namiddag. 23°. Zon. Iedereen zit buiten. Behalve ik. Ben ik gek? Ja. Gek op Little Boots. Omdat ze elektronische popnummers brengt met strofen en refreintjes die getuigen van een pure klasse die we sinds de topjaren van Saint Etienne nog maar zelden zijn tegengekomen. Op het uiterlijk van Victoria Hesketh, zoals de zangeres echt heet, zullen we nooit kicken als op dat van Sarah Cracknell, zangeres van Saint Etienne, al was het maar omdat we destijds vrijgezel waren, en nu niet. Maar ze is altijd meer dan welkom voor een koffie of een mojito of 2. Of 3. Of 4.

25 jaar is ze, en hoewel "Hands" haar debuutalbum is, kun je haar bezwaarlijk een beginnelinge noemen. Op haar 16de nam Hesketh al deel aan Pop Idols, bij ons beter bekend als Idool. Daarna toerde ze een tijdje met een jazz trio, alvorens aan de slag te gaan als zangeres bij Dead Disco, een niet onaardig elektro-pop combo.

Eind 2008 en begin 2009 stond Little Boots in een pak lijstjes met mogelijke revelaties voor dit jaar. Nu we "Hands" gehoord hebben kunnen we niet anders dan besluiten dat dit geen gebakken lucht is, verkocht door een publiciteitsgeile marketing man, maar een logische keuze. Haar plaat is er eentje die je dansknop aanzet vanaf de eerste seconde, en deze ingedrukt houdt tot bij 't laatste nummer. En veel langer, eigenlijk. "Stuck On Repeat", zoals Little Boots het zelf zingt. Treffender kunnen we het ook niet verwoorden.

Of het debuutalbum van Little Boots tijdloos is, zal de tijd zelf wel uitwijzen. Dat we er deze zomer massa's plezier aan zullen beleven staat nu wel al 100% vast.

Ons oordeel: 4.5/5

Links:
Little Boots MySpace
Little Boots homepage
Dead Disco MySpace
Saint Etienne MySpace

zaterdag 27 juni 2009

Win 1 van de 3 vinyl LP's van Bob Log III (ism Dour Festival 2009)

Van 16 tot 19 juli 2009 kun je je op het Dour Festival weer helemaal laten gaan en genieten van gevestigde waarden als Pet Shop Boys, Mercury Rev of Animal Collective. Of je kunt je enkele dagen lang een heuse talent scout wanen en op zoek gaan naar de successen van morgen.

1 groep die er een beetje uitspringt is Bob Log III. Omdat het geen echte groep is bijvoorbeeld, maar een éénmansband met space gitaar en mini basdrum. Hoewel hij al sinds 1998 regelmatig een nieuw album uitbrengt, en elk jaar wereldwijd zo'n 150 optredens speelt, viel de ultieme roem hem voorlopig nog niet te beurt. Het meest recente album van Bob Log III heet "My Shit Is Perfect". 't Is in elk geval een aanrader om aan te stippen op je Dour-programma. Verwacht je aan overstuurde puinblues, met rauwe songs als "Clap Your Tits", "Boob Scotch" en "Drunk Stripper" en een ‘massa moment waarop alle vrouwelijke aanwezigen worden uitgenodigd op het podium. In samenwerking met het Dour Festival geeft Indiestyle 3 vinyl LP's weg van Bob Log III.

Wil je kans maken om er eentje te winnen? Klik dan snel bij de links onder dit artikel door naar de wedstrijd op Indiestyle.

Links:
Bob Log III Myspace
Bob Log III homepage
Dour Festival
Naar de wedstrijd op Indiestyle

donderdag 25 juni 2009

Win 1 van de 2 t-shirts van De Staat (ism Dour Festival 2009)

Van 16 tot 19 juli 2009 kun je je op het Dour Festival weer helemaal laten gaan en genieten van gevestigde waarden als Pet Shop Boys, Mercury Rev of Animal Collective. Of je kunt je enkele dagen lang een heuse talent scout wanen en op zoek gaan naar de successen van morgen.

1 groep die momenteel stevig aan de weg timmert, en waarvan Indiestyle een tijd geleden al eens heel erg onder de indruk geraakte tijdens een try-out concert voor Pinkpop, is De Staat. Een link naar de review vind je hieronder. In samenwerking met het Dour Festival geeft Indiestyle 2 t-shirts weg van De Staat (maat: large).

Wil je kans maken om er eentje te winnen? Klik dan bij de links hieronder snel door naar de wedstrijd op Indiestyle.

Links:
De Staat MySpace
De Staat homepage
Concertreview van De Staat op Indiestyle
Dour Festival
Naar de wedstrijd op Indiestyle

zaterdag 13 juni 2009

Team William - Team William, ideale mix van acrobaat en clown

Live hebben we ons het afgelopen anderhalf jaar een keer of zes in de watten laten leggen door Team William. De dolle podiumfratsen van de groep zijn niet op CD vast te leggen, de nummers gelukkig wel. "You Look Familiar", zingen ze zelf in het voorlaatste nummer. Team William klinkt zelf ook een beetje als iemand die je van ver herkent. En die je graag vaak tegenkomt.

Een nummer als "First Snow" illustreert voortreffelijk de mooie mix tussen eenvoud en afwisseling waar deze jonge Belgische band goed mee uit de voeten kan. Het begin van dit lied is zo rustig dat Franciscus van Assisi er de vogels mee zou kunnen lokken, en het slot zo bombastisch dat David er Goliath mee kan verslaan zonder overdosis geluk. "70%" doet net het omgekeerde door te starten als een hoekige kontenschudder en te eindigen als een goede fee die na een lange dag toveren lekker uitrust in haar ligzetel langs de vijver van het kasteel.

Tijdens een concert vallen de teksten minder op, maar met het CD-boekje erbij stuit je op pareltjes zoals alleen enkele van mijn jeugdhelden als Black Francis en Stephen Malkmus die uit hun pen konden schudden. Woorden die op 't eerste zicht absurd lijken en niks betekenen, maar o zo mooi tot hun recht komen in de songs van Team William. "This table is our astronaut we'll keep it if it keeps us warm" bijvoorbeeld in "Lord Of The Dogs". Of "Lovin' is quite easy when you're bent" in "70%". We vinden er nog een pak, maar we gaan hier niet de bibliothecaris imiteren die je meeneemt langs een eindeloze rij boeken en je de clue van elk verhaal vertelt.

"Team William" is een binnenspeeltuin voor tieners van 9 tot 49 jaar. Een muzikale snoepwinkel met veelkleurige lekkernijen. Een ideale mix van acrobaat en clown. Niet, zoals we stiekem gehoopt hadden, met voorsprong het beste Belgische debuut ooit. Wel een plaat waarvan meer dan de helft van de nummers zo goed is dat veel groepen blij mogen zijn als ze er zo ooit eentje schrijven.

Ons oordeel: 3.5/5

Links:
Team William MySpace
Team William Facebook
Véél meer reviews, nieuws, wedstrijden en interviews op Indiestyle

woensdag 10 juni 2009

Verslag The Maccabees live in Botanique op 9 juni - klaar voor grotere zalen

Kwaliteit verkoopt zichzelf. The Maccabees krijgen in de media niet de aandacht die ze op basis van hun 2 uitstekende albums verdienen, maar de Rotonde van de Botanique zat gisterenavond wel vol voor hun eerste optreden op Belgische bodem.

Om maar meteen te beginnen met de conclusie: de groep is klaar voor grotere zalen. Niet verwonderlijk ook. Na hun debuutplaat hadden The Maccabees nog niet de budgetten om continentaal Europa rond te trekken, zo wisten de heren ons zelf te vertellen. Stilzitten hebben ze echter ook niet gedaan. De voorbije jaren speelden de Britten een pak concerten in kleine en middelgrote Engelse zalen, verkochten ze The Roundhouse (capaciteit 2000+) uit en sierde hun naam de affiche van een pak Britse festivals. We zagen gisteren dus geen bende onbeholpen debutanten, maar een goed op elkaar ingespeelde band, met een strakke set en een fijne lichtshow. En hele knappe songs, maar dat wisten we al op voorhand.

Nummers als "First Love" en "No Kind Words" klonken live niet noodzakelijk anders dan op plaat, maar wel nog overtuigender. Tijdens "Accordion Song" draaiden zanger Orlando Weeks en gitarist Felix White de rollen een keertje om en mocht de gitarist, sowieso het meest opvallende bandlid, even volledig de rol van frontman op zich nemen terwijl de zanger de hand aan zijn mini-accordeon sloeg. "Toothpaste Kisses" zorgde in de loop van de show voor de verwachte rustige noot. Iets meer variatie mogen ze misschien nog inbouwen, The Maccabees, maar wie gisteren een zwak moment wilde vinden, moest heel goed zoeken, of een anti-britpop fundamentalist zijn. Ja, nu je het zegt, zo lopen er eigenlijk nog veel teveel rond bij de leidinggevende muziekmedia in Vlaanderen. Hang 'em!

In de CD review enkele dagen geleden droomden we al hardop van The Maccabees op Pukkelpop. Programmator Eppo Janssen was alvast 1 van de aandachtige toeschouwers in de Rotonde. Need I say more?

Links:
The Maccabees MySpace
The Maccabees homepage
Botanique
Véél meer reviews, nieuws, wedstrijden, interviews op Indiestyle

zondag 7 juni 2009

Vive La Fête - Disque D'Or, klaar om te schitteren op menig festival

Hun platenlabel heet Firme de Disque en hun nieuwe album heet "Disque d'Or". Vive La Fête houdt het graag simpel, en daar is een goede reden voor. De groep weet namelijk perfect waar het in popmuziek om draait: een catchy melodie, een dansbaar ritme, en hier en daar een fijne gimmick. Pop is entertainment, en Vive La Fête ook. Zeker live, maar ook op plaat, CD of mp3.
Op een album van Danny en Els staan steevast enkele klassiekers. Op "Disque d'Or" heten die bijvoorbeeld "Petit Cilibri", dat perfect de sfeer vat van 2 van onze favoriete Vive La Fête-songs, "2005" en "Nuit Blanche". "Je Ne Pourrais Pas" lijkt op een mix van Air met een hoop Oosterse sferen.
Voor het overige vinden we op deze CD een aantal nummers die niets zullen toevoegen aan de geschiedenisboeken, maar wel gewoon lekker klinken. "Everybody Hates Me", dat uitpuilt van dansbare vrolijkheid zoals onder meer ook "The Bad Touch" van Bloodhound Gang dat doet, is er zo één. "Ce Que Tu Penses De Moi" en "Elsangel" zijn fijne popsongs die op plaat misschien niet legendarisch klinken, maar zich live met een band en publiek in vorm moeten kunnen transformeren tot echte gangmakers.
De 2de helft van "Disque d'Or" is beduidend minder dan de 1ste, maar we malen er eigenlijk niet om. Wat ons wel hevig tegen de borst stoot is het slotnummer. "Elle N'écoute Pas" biedt een prachtig vocaal duel waarin Els en Danny mekaar in alle rust tegenspreken. Wat is het probleem dan? Een hidden track van 35 minuten, dat is het probleem! Die van "Love Me, Please Love Me" op "Jour De Chance" vonden we al belachelijk irritant. En die duurde 'maar' zegge en schrijve een kwartier.
Wat er ook van zij, "Disque d'or" laat zien dat Vive La Fête klaar is om eens te meer te schitteren op menig festival. U weze gewaarschuwd. Een overzicht van hun concerten vind je alvast op de MySpace en de homepage van de groep.

Ons oordeel: 3.5/5

Links:
Vive La Fête MySpace
Vive La Fête homepage
Een hoop meer reviews, wedstrijden en nieuws op Indiestyle

zaterdag 6 juni 2009

The Maccabees - Wall Of Arms, uniform, herkenbaar en toch vol variatie

Op hun debuut "Colour It In" lieten The Maccabees reeds horen hoe je met een beestige stem, een dosis post-punk en een pak lekker klinkende indie gitaarmelodieën een plaat maakt die zowat alle liefhebbers van Britse muziek kan bekoren. Op "Wall Of Arms" trekken ze die lijn netjes verder. Hier en daar, in het titelnummer bijvoorbeeld, slaan ze voorzichtig een andere weg in. Veranderen om te veranderen is er echter niet bij op "Wall Of Arms". Gelukkig maar, want geforceerde evolutie is al veel groepen niet goed afgegaan.

The Maccabees hebben de klif van het moeilijke 2de album probleemloos gerond. Je kunt vallen voor de tempowisselingen in "William Powers" of de rustgevende meditatie in "Bag Of Bones". Fans van Pulp kunnen genieten van "Young Lions" en "Dinosaurs", die van James zullen houden van "Seventeen Hands".

De singles "Love You Better" en "No Kind Words" deden al het beste vermoeden. De rest van "Wall Of Arms", in de UK al een maand te koop, en vanaf 8 juni ook bij ons in de platenwinkel, bevestigt: dit is een hele sterke plaat, tegelijk uniform, herkenbaar en toch vol variatie. Een CD om vingers en duimen bij af te likken. Wel eerst je handen wassen als je net van het toilet komt.

Ons oordeel: 4.5/5

Fijn om te weten: vorige week speelden The Maccabees al live in Nederland. Op 9 juni staan ze in Botanique. Lowlands zette de Britten al op hun affiche voor 2009. Hopelijk volgt Pukkelpop dit hele goede voorbeeld.

Links:
The Maccabees MySpace
The Maccabees homepage
Botanique
Lowlands
Een pak andere CD- en concertreviews op Indiestyle

vrijdag 5 juni 2009

Win 2 * 2 tickets voor For A Minor Reflection en EF in VK op 15 juni 2009

Zegt de naam For A Minor Reflection je iets? De kans bestaat. Misschien zag je deze piepjonge Ijsanders vorig jaar wel optreden als voorprogramma van hun bekendere landgenoten van Sigur Rós. 20 jaar oud zijn de bandleden, en ze zijn duidelijk niet van plan om lui oud te worden.

Hun CD krijgt binnenkort een release in de Benelux via Rough Trade. De groep toert momenteel langs Europese zalen, en speelt op 15 juni in de VK, met EF als support. Met wat geluk kun jij er helemaal gratis bij zijn, want Indiestyle mag 2 * 2 tickets weggeven. Wil je kans maken om een duoticket te winnen? Klik dan bij de links onder dit artikel snel door naar de wedstrijd op Indiestyle.

Links:
For A Minor Reflection MySpace
EF MySpace
VK
Naar de wedstrijd op Indiestyle

woensdag 3 juni 2009

Verslag Placebo live in Koninklijk Circus op 2 juni - De koningin van Onderland is heer en meester

Wie vroeger vaak Jommeke las, zal het ongetwijfeld met me eens zijn dat Brian Molko hoe langer hoe meer op de Koningin van Onderland begint te lijken. Een toepasselijker zaal dan het Koninklijk Circus vind je in België dan ook niet voor een concert van Placebo. Een mooiere misschien ook niet. Dankzij de koepel ga je onvermijdelijk denken aan een grotere versie van de Rotonde van de Botanique, en laat dat nu net de lievelingszaal zijn van veel artiesten en concertgangers.
Placebo heerst bovendien meer dan ooit tevoren over de 7 muziekzeeën. Met hun nieuwe album "Battle Of The Sun", dat volgende week verschijnt, zijn ze klaar voor een zelden geziene raid op de charts. Zonder twijfel. Voor hun optreden in 't Koninklijk Circus verkochten ze 2000 kaartjes op 5 minuten tijd, wat wil je nog meer als bewijs? De fans lieten ook in de zaal al van zich horen nog lang voor Placebo de eerste noten speelde. Al snel bleek dat Brian Molko, Stefan Olsdal en nieuwe drummer Steve Forrest er al evenveel zin in hadden.
Alles zat dus goed voor een geweldige avond. De nadruk lag op nieuw werk. Werk dat anders klonk dan wat we van Placebo gewoon zijn, maar dat merkten we de voorbije weken al aan "Battle For The Sun" en "For What It's Worth". Nummers die me persoonlijk minder liggen, die meer inwisselbaar zijn met die van andere groepen, omdat de nadruk meer ligt op ordinaire gitaarriffs en minder op de magistrale stem van Molko. Hetzelfde gold voor een groot deel van het nieuwe werk, al genoot ik wel erg veel van "Ashtray Heart" en "Neverending Why".
In elk geval, Placebo joeg er zowat het volledige nieuwe album door. Het duurde even voor met "Follow The Cops Back Home" en vooral "Every You Every Me" het publiek echt helemaal tekenen van extase vertoonde. De set zat zeker goed in elkaar, met de successen meer achteraan in de set. Absolute hoogtepunten waren "Special K", "Infra-Red" en "Bitter End", songs met net dat tikkeltje meer genie en minder geram dan het nieuwere werk.
Het oeuvre van Placebo is er uiteraard één om stikjaloers op te zijn. Met alleen al de nummers die het trio niet speelde, vul je een magistrale set. Je kunt erom treuren dat Placebo klassiekers als "Nancy Boy", "Pure Morning" of "Slave To The Wage" achterwege liet. Dit toont alleen maar aan hoe legendarisch de groep bijna ongemerkt is geworden. Of er veel nieuwe songs klassiekers zullen worden, blijft nog even een open vraag. Dat Placebo op scherp staat voor een spetterende festivalzomer, is meer dan ooit zonneklaar. Zon en Brian Molko, woorden die je tegenwoordig best samen in één zin kunt gebruiken, want de zanger zag er gelukkig uit. En de 2000 fans ook.

Links:
De setlist van het concert
Placebo MySpace
Placebo homepage
Koninklijk Circus