Regina Spektor - Far, finesse en pure klasse in grote doses

Regina Spektor staat vandaag op Rock Werchter, maar zit met "Far" ook al een hele week in onze iPod. Een 3-tal jaren geleden maakte ze met "Begin To Hope" een CD die zonder veel twijfel een plaats verdient in onze top 10 van dit decennium, dat stilaan toch alweer ten einde loopt. Een opvolger maken die even goed is, luidde de opdracht.

Slaagt Regina Spektor erin om met dit album definitief door te breken? We kennen weinig zangeressen die zo hoog kunnen gaan met hun stem en toch zo ongeforceerd kunnen klinken. Dat is niets nieuws. De plaat lijkt af en toe iets poppiër dan "Begin To Hope". In liedjes als "Folding Chair" klinkt de zangeres zowaar als een volwassener versie van Kate Nash of Lily Allen. De platte commercie is echter heel veraf. Als Regina Spektor de grote massa bereikt, zal dat vooral komen door haar finesse.

Helemaal op veilig spelen doet deze creatieve krollebol op "Far" zeker niet. "Blue Lips" blinkt bijvoorbeeld niet alleen uit door de immer briljante zang, maar zit vol tempowisselingen en onverwachte hooks. Hetzelfde kunnen we zeggen van "Human Of The Year", dat ons even hard in de ban houdt als de vraag of Tom Boonen een eventuele nieuwe groene trui in de Tour opnieuw zal vieren met een dosis wit poeder. Een blad voor de mond nemen doet de zangeres zeker ook niet. In "Laughing With" trekt ze bijvoorbeeld van leer tegen mensen die lachen met God. Ze stelt vast dat het op een cocktail party wel fijn is om de draak te steken met de Heer, maar wijst er ook op dat mensen met dodelijk zieke familieleden, of slachtoffers van oorlogen en geweld dit niet zo snel zullen doen.

Dat ze 3 jaar nam om nieuwe songs te schrijven, heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat er een hoop nummers in de vuilbak zijn belandt. Dat alleen al is in deze tijden waarin veel artiesten met elke middelmatige remix van een doorsnee song geld willen verdienen een applausje waard. Als de zangeres ermee had kunnen leven dat een album de 40-minutengrens niet kost wat kost moet overschrijden, hadden we opnieuw een monument van een plaat gehad. "Genius Next Door" had Regina Spektor wat ons betreft beter geschonken aan het genie dat naast haar woont, maar niet op haar eigen CD gezet. In "One More Time With Feeling" slaagt ze er toch in om op onze zenuwen te werken met haar hoge stem waar we anders zo genieten. Had inderdaad wat meer gevoel in gemogen en wat minder geschetter.

Eind goed, al goed. Als deze CD een Monopoly-spel was, was de laatste noot van slotnummer "Man Of A Thousand Faces" een kanskaart met daarop "Ga verder naar Start, u ontvangt 100 euro". De Russisch-Amerikaanse zangeres combineert op "Far" als vanouds het beste van pakweg Kate Bush, Dresden Dolls, An Pierlé en vooral heel veel van zichzelf. Ze doet dat beter dan wie ook. Deze plaat mist de magie van zijn voorganger, maar de pure klasse is nog steeds in grote doses aanwezig.

Ons oordeel: 4.5/5

Links:
Regina Spektor MySpace
Regina Spektor homepage
Veel meer CD-reviews op Indiestyle