't Is niet zo lang geleden, maar 't lijkt een ver verleden. Tussen de vorige keer dat we Johnny Berlin live aan het werk zagen en vandaag zat zowaar een hele zomer. Niet dat we tijdens die maanden ooit de temperaturen van deze avond in de ABClub gehaald hebben, doch dit terzijde.
In de lente zagen we Johnny Berlin in de Rumba te Leuven, voor de voorstelling van hun CD "Find What You Love And Let It Kill You". Het geluid was bijwijlen abominabel, maar al onze hoge verwachtingen werden toch ingelost op muzikaal vlak. Op naar de bevestiging, dachten we vandaag, en terecht. We hoopten stiekem op nieuwe nummers, maar die kregen we niet. Wel konden we vaststellen dat Johnny Berlin niet heeft stilgezeten de laatste maanden, en dat nummers als "Find What You Love And Let It Kill You" en "Four" enorm gegroeid zijn en terecht achteraan in de set zaten als hoogtepunten. Johnny Berlin werkt een pak serieuzer dan de meeste andere Belgische groepen, en dat blijkt bijvoorbeeld uit het fanatiek stemmen van alle instrumenten tussen alle nummers. Het enige wat er soms aan schort is dat we 5 hele goede muzikanten zien die vaak iets te veel elk op hun eilandje staan, waardoor de podiumprésence ondanks de vaak grappige bindteksten nog beter kan. Who's perfect? Right, niemand. Deze groep jongelui uit Sint-Truiden heeft op een paar maanden tijd een reuzegrote sprong voorwaarts gemaakt, en wat ons betreft is het einde nog niet in zicht.
Toen Dijf Sanders het podium betrad om zijn CD "Homesick" voor te stellen had een deel van het publiek de ABClub al de rug toegekeerd. Er zitten inderdaad nogal wat muzikale verschillen tussen support en afsluiter, maar dat vinden we zelf eerder verrijkend. Dijf kan in principe alles alleen doen, maar had een trompettist en een drummer meegebracht, wat het totaalbeeld zeker ten goede kwam. Jammer dat Dijf niet vaker zingt, want deze kerel heeft een mooie stem en weet de juiste zanglijnen te verzinnen. Qua variatie mochten we alleszins niet klagen, want we kregen alles te horen van Afrikaanse en andere ethnische invloeden tot pure elektronica, jazz, funk en zelfs even gitaar. In het begin van het optreden was het wat wennen na de niet hersenloze maar wel vlotte pop van Johnny Berlin, maar het concert van Dijf was een groeier. Of de CD heel veel airplay zal krijgen valt nog af te wachten, maar 1 ding is zeker: weinigen hadden durven voorspellen dat het voor labelgenoten Motek zo'n vaart zou lopen in 2008. We wensen Dijf in elk geval hetzelfde toe.
Links:
Johnny Berlin MySpace
Dijf Sanders MySpace
AB
Klik hier voor Indiestyle, de nieuwe place to be voor fans van indie en britpop
In de lente zagen we Johnny Berlin in de Rumba te Leuven, voor de voorstelling van hun CD "Find What You Love And Let It Kill You". Het geluid was bijwijlen abominabel, maar al onze hoge verwachtingen werden toch ingelost op muzikaal vlak. Op naar de bevestiging, dachten we vandaag, en terecht. We hoopten stiekem op nieuwe nummers, maar die kregen we niet. Wel konden we vaststellen dat Johnny Berlin niet heeft stilgezeten de laatste maanden, en dat nummers als "Find What You Love And Let It Kill You" en "Four" enorm gegroeid zijn en terecht achteraan in de set zaten als hoogtepunten. Johnny Berlin werkt een pak serieuzer dan de meeste andere Belgische groepen, en dat blijkt bijvoorbeeld uit het fanatiek stemmen van alle instrumenten tussen alle nummers. Het enige wat er soms aan schort is dat we 5 hele goede muzikanten zien die vaak iets te veel elk op hun eilandje staan, waardoor de podiumprésence ondanks de vaak grappige bindteksten nog beter kan. Who's perfect? Right, niemand. Deze groep jongelui uit Sint-Truiden heeft op een paar maanden tijd een reuzegrote sprong voorwaarts gemaakt, en wat ons betreft is het einde nog niet in zicht.
Toen Dijf Sanders het podium betrad om zijn CD "Homesick" voor te stellen had een deel van het publiek de ABClub al de rug toegekeerd. Er zitten inderdaad nogal wat muzikale verschillen tussen support en afsluiter, maar dat vinden we zelf eerder verrijkend. Dijf kan in principe alles alleen doen, maar had een trompettist en een drummer meegebracht, wat het totaalbeeld zeker ten goede kwam. Jammer dat Dijf niet vaker zingt, want deze kerel heeft een mooie stem en weet de juiste zanglijnen te verzinnen. Qua variatie mochten we alleszins niet klagen, want we kregen alles te horen van Afrikaanse en andere ethnische invloeden tot pure elektronica, jazz, funk en zelfs even gitaar. In het begin van het optreden was het wat wennen na de niet hersenloze maar wel vlotte pop van Johnny Berlin, maar het concert van Dijf was een groeier. Of de CD heel veel airplay zal krijgen valt nog af te wachten, maar 1 ding is zeker: weinigen hadden durven voorspellen dat het voor labelgenoten Motek zo'n vaart zou lopen in 2008. We wensen Dijf in elk geval hetzelfde toe.
Links:
Johnny Berlin MySpace
Dijf Sanders MySpace
AB
Klik hier voor Indiestyle, de nieuwe place to be voor fans van indie en britpop
Geen opmerkingen:
Een reactie posten