"Technicolour Wilderness" is het debuutalbum van Candythief, een gezelschap uit Fife, streekgenoten dus van onder meer The Beta Band en KT Tunstall. De CD is goed voor 11 folky popnummers die samen iets meer dan 40 minuten duren.
De eerste 3 liedjes van deze plaat, "Foreign Sands", "Entente Cordiale" en "Number Five", momenteel gratis te beluisteren op MySpace, geven een goed beeld van wat je mag verwachten. Deze langspeler kun je wat ons betreft niet haten, maar ook niet echt in je armen sluiten. Een slecht nummer vind je er niet op, maar de liedjes hebben teveel hetzelfde tempo, en zijn een tikje te zoet om helemaal te kunnen boeien.
"Maria", een iets sneller wiegend folknummer, is een positieve uitzondering. De cello, die overal op deze CD een prominente rol speelt, gaat hier iets wilder te keer, en het nummer swingt gewoon meer dan de rest. Hetzelfde kun je bijvoorbeeld zeggen van "Dry land". "Lost And Found" is dan weer een iets tragere instrumental waarin de cello het hoogste woord mag voeren en dat niet onaardig doet. "The Wedding Dress" start traag en veelbelovend, maar gaat de mist in in een refrein zoals er duizenden zijn.
Voor het overige is Candythief een groep zoals vele anderen. Sterke zangeres, een pak melodieën die snel herkenbaar klinken, maar niet verder geraken dan je kortetermijngeheugen. "Technicolour Wilderness" is voer voor mensen die helemaal weg zijn van de in het begin genoemde nummers op MySpace. De CD is niet officieel te koop in België voor zover we weten, maar geïnteresseerden kunnen de groep contacteren op MySpace.
Ons oordeel: 3/5
Links:
Candythief MySpace
Candythief homepage
De eerste 3 liedjes van deze plaat, "Foreign Sands", "Entente Cordiale" en "Number Five", momenteel gratis te beluisteren op MySpace, geven een goed beeld van wat je mag verwachten. Deze langspeler kun je wat ons betreft niet haten, maar ook niet echt in je armen sluiten. Een slecht nummer vind je er niet op, maar de liedjes hebben teveel hetzelfde tempo, en zijn een tikje te zoet om helemaal te kunnen boeien.
"Maria", een iets sneller wiegend folknummer, is een positieve uitzondering. De cello, die overal op deze CD een prominente rol speelt, gaat hier iets wilder te keer, en het nummer swingt gewoon meer dan de rest. Hetzelfde kun je bijvoorbeeld zeggen van "Dry land". "Lost And Found" is dan weer een iets tragere instrumental waarin de cello het hoogste woord mag voeren en dat niet onaardig doet. "The Wedding Dress" start traag en veelbelovend, maar gaat de mist in in een refrein zoals er duizenden zijn.
Voor het overige is Candythief een groep zoals vele anderen. Sterke zangeres, een pak melodieën die snel herkenbaar klinken, maar niet verder geraken dan je kortetermijngeheugen. "Technicolour Wilderness" is voer voor mensen die helemaal weg zijn van de in het begin genoemde nummers op MySpace. De CD is niet officieel te koop in België voor zover we weten, maar geïnteresseerden kunnen de groep contacteren op MySpace.
Ons oordeel: 3/5
Links:
Candythief MySpace
Candythief homepage
Geen opmerkingen:
Een reactie posten