Het Groentheater blijft een mooie plaats als de zon schijnt, en Bruksellive een veelzijdig festival. Het weerbericht gaf ons weinig hoop, we stonden op het punt om niet te gaan, maar om 15 uur was de hemel volledig blauw. We hebben de dochters van 4 en 6 binnengeroepen en zijn vertrokken richting Atomium.
We kwamen net op tijd aan om nog 5 minuten van Marcus mee te pikken op de Stella Artois Music Stage. Dat ze zo heetten wisten we op dat ogenblik nog niet, maar we vonden de elektro van dat gekke onbekende groepje met de grappige maskers best ok. Allez, ik toch, want mijn vrouw houdt niet zo van elektro en de kinderen waren een beetje bang van de maskers. Dan maar snel ergens een programma gezocht om te weten te komen wat de naam was van dit trio. Als ik volgende keer naar een festival ga en Marcus staat op de affiche, zorg ik in elk geval dat ik op tijd ben om de hele show mee te pikken.
Jasper Erkens stond voor de zware opdracht om alleen op een groot podium te staan met alle festivalgangers op minstens 20 meter van hem. Het nadeel van het mooie groentheater zeker? Iedereen zoekt in het begin een gemakkelijke stoel op in de schaduw. Jasper loste dit vlot op door het publiek te verzekeren dat hij hun keuze begreep en dat het inderdaad wreed warm was. Hoe meer zijn set vorderde, hoe meer mensen er dichterbij kwamen. Het is niet onze favoriete muziek, zeker niet voor 40 minuten aan een stuk, maar we waren onder de indruk van de stem en de uitstraling van Jasper Erkens. 1 ding is zeker: zijn ex-lief dat hem bedroog, en waarover hij in 1 van zijn nummers zingt, zit zich deze misstap nog elke dag te beklagen. De sloerie, de slons. Deze jongen gaan we nog vaak op festivals zien, zoveel is zeker. Luka Bloom, subjectief gezien evenmin onze favoriete zanger, hebben we ook al in zijn eentje volledige aren volk zien platspelen. Jasper Erkens is binnen enkele jaren zonder twijfel in staat om dit ook te doen.
Een half uur springkastelen kijken later kregen we dan Balthazar op ons bord. Deze Westvlamingen hebben we een tijd geleden al gezien en goedgekeurd op eMOTIONs in Bilzen. Toen speelde de groep bijna als afsluiter, het liep tegen middernacht, in een donkere zaal met een pak volk voor het podium. Nu was het een zonnige namiddag en gaapte er vooral een grote leegte en bleef het publiek weer massaal zitten op de stoeltjes tussen het groen. Geen probleem voor Balthazar, dat gaandeweg ook tientallen mensen dichterbij wist te lokken met hun dansbare indiepop. Dit is echt een groep die ik live veel meer waardeer dan op plaat. Als Balthazar optreedt hoor je meer gitaar en klinkt het iets smeriger en minder poppy. Ook deze jongens zijn aardig aan de weg aan het timmeren en we hopen hen nog vaak terug te zien.
De noedels en de rijst smaakten heerlijk, dus konden we zonder grommende magen kijken naar The Tellers. Nog voor het optreden was begonnen hadden zich zowaar al 20 fans tegen de dranghekken voor het podium verzameld. De zon was intussen verdwenen achter een dun laagje wolken, maar de zomerse muziek van The Tellers kwam daardoor niet minder tot zijn recht. Voor het eerst konden mijn dochters hun drang naar uitbundig shaken niet onderdrukken, tot groot jolijt van veel omstaanders. Als The Tellers spelen zijn The Coral en vooral Babyshambles nooit ver weg. Als er dan nog een cover van Pavement de revue passeert stellen we al helemaal geen vragen meer en doen we waarvoor we gekomen zijn: volop genieten.
Nog een dik halfuur springkastelen later konden we ons laten overtuigen door Puggy. Dit is een groep waar we niets op tegen hebben maar ook geen grote fans van zijn. 1 optreden later hebben we ons beeld over dit gezelschap in positieve zin moeten bijstellen. We hadden Puggy nog nooit live gezien, maar gelukkig is er voor alles een 1ste keer. Puggy klonk goed, Razorlight was steeds in de buurt, en het publiek, dat steeds talrijker werd, genoot. Niet alleen singles als "The Luckiest Crime" konden op veel belangstelling rekenen, ook de rest van de set kreeg volop aandacht en applaus.
Op naar het hoogtepunt van de avond op de Stella Artois Music Stage. Tijd voor de gespierde, ontblote, met lasers onthaarde en overdadig getatoeerde bovenlijven van Team William. Niets van aan uiteraard, maar wat moet ik anders bedenken om niet steeds gewoon te schrijven hoe goed ik deze groep wel vind? De jongens hadden een beetje gevreesd dat iedereen van hen zou wegvluchten van zodra The Black Box Revelation het hoofdpodium betrad, maar niks daarvan. Team William blijft graag bescheiden en dat is natuurlijk een grote deugd. Onze mening: de 12 nummers die we hoorden zijn 12 potentiële singles. Een luxeprobleem, inderdaad, zeker voor een groep die nog niets op CD heeft gezet, maar wel al op het Dour Festival mocht spelen. Aan al wie het nog niet begrepen heeft: volgen, deze band. Na Brussel moest Team William nog aan de slag op de Gentse Feesten. De zin om de groep achterna te rijden was groot. Kyoto en de prijs van de benzine indachtig hebben we dat idee toch maar laten varen. Onze ideeën varen namelijk op groene stroom.
Daarna pikten we nog 1.5 nummer van The Black Box Revelation mee, en dat smaakte naar meer. Omdat de dochters moe begonnen te worden, trokken we toch maar wijselijk richting auto. De muziek van The Black Box Revelation klonk steeds zachter naarmate het Groentheater verder achter ons lag en ik dacht bij mezelf: jammer dat ik dit moet missen, laat die kindertjes maar snel groeien. Bravo Bruksellive, en volgend jaar zijn we weer van de partij.
Link:
Bruksellive officiële siteKlik hier voor al het laatste nieuws over jouw favoriete artiesten, links naar legale gratis mp3's, concertnieuws, exclusieve opnames, wedstrijden en nog meer
Aftellen naar Pukkelpop is niet moeilijk meer voor mensen met 14 vingers. De anderen kunnen binnen een paar dagen ook beginnen. Ondertussen zijn de organisatoren naarstig bezig om de laatste hand te leggen aan de laatste details.
