Gravenhurst, Radiohead, Coldplay, Sigur Rós, Kings Of Convenience, Tunng, Fleet Foxes, het zijn maar enkele namen van internationale toppers die door ons hoofd flitsen als we "Alas My Love" van The Bony King Of Nowhere beluisteren. Het gebeurt zelden dat een Belgisch debuutalbum nog voor de release zulk een hype is als dat van de 22-jarige Bram Vanparys uit Gent.
Opener "The Sunset" zit al meteen heel goed, en slaagt er in al zijn akoestische eenvoud in een groter spanningsveld te creëren dan veel post-rockgroepen dat met overdonderende walls of sound weten te doen. 2 nummers verder, we zitten dan bij "Everything I Like", hebben we al in het snotje dat het woord "verscheidenheid" met fluogeel staat aangeduid in de dikke Van Dale van The Bony King Of Nowhere. Met "Maria" stijgen we nog een beetje verder en zitten we voor het eerst helemaal op topniveau. We denken aan "Lost", het beste Coldplay nummer in jaren, en vermoeden dat Chris Martin dit liedje ook met veel plezier op zijn eigen debuut zou gezet hebben.
"Taxidream" is op muzikaal vlak niet speciaal, maar over de vocale prestatie zijn we eens te meer heel erg te spreken. Waarna "Favourite" zijn titel helemaal waarmaakt en ons doet genieten van een lied dat in al zijn eenvoud toch enorm vol is. "Losing Gravity" had misschien beter "Losing Length" geheten en pakweg 100 seconden minder lang geduurd. Ook in "My Invasions" had Bram wellicht een beetje mogen knippen, wat ervoor zorgt dat we de 1ste helft van het album beter vinden dan de 2de.
7 van de 11 nummers op "Alas My Love" duren minder dan 3 minuten, en dat vinden we hoegenaamd niet erg. Lange songs schrijven kan iedereen, mooie wijsjes maken is een specialiteit die The Bony King Of Nowhere duidelijk beter onder de knie heeft dan vele anderen. Wie de hele CD beluistert is slechts net iets meer dan een halfuur zoet, maar heeft enorm genoten, en zich nauwelijks verveeld. Meer dan de helft van de liedjes op deze plaat zouden zonder enige twijfel hun plaats verdienen op gelijk welke langspeler van gelijk welke groep in de 1ste regel van deze review. Bram Vanparys heeft bij geen van hen gepikt, hij haalt gewoon vaak hun niveau, en dat is knap. Een méér dan geslaagd debuut dus, zodat we kunnen spreken van een terechte hype.
Ons oordeel: 4/5
Links:
The Bony Kong Of Nowhere MySpace
The Bony King Of Nowhere last.fm
Regelmatig Indiestyle updates ontvangen? Klik hier en maak je lid van onze Facebookgroep
Opener "The Sunset" zit al meteen heel goed, en slaagt er in al zijn akoestische eenvoud in een groter spanningsveld te creëren dan veel post-rockgroepen dat met overdonderende walls of sound weten te doen. 2 nummers verder, we zitten dan bij "Everything I Like", hebben we al in het snotje dat het woord "verscheidenheid" met fluogeel staat aangeduid in de dikke Van Dale van The Bony King Of Nowhere. Met "Maria" stijgen we nog een beetje verder en zitten we voor het eerst helemaal op topniveau. We denken aan "Lost", het beste Coldplay nummer in jaren, en vermoeden dat Chris Martin dit liedje ook met veel plezier op zijn eigen debuut zou gezet hebben.
"Taxidream" is op muzikaal vlak niet speciaal, maar over de vocale prestatie zijn we eens te meer heel erg te spreken. Waarna "Favourite" zijn titel helemaal waarmaakt en ons doet genieten van een lied dat in al zijn eenvoud toch enorm vol is. "Losing Gravity" had misschien beter "Losing Length" geheten en pakweg 100 seconden minder lang geduurd. Ook in "My Invasions" had Bram wellicht een beetje mogen knippen, wat ervoor zorgt dat we de 1ste helft van het album beter vinden dan de 2de.
7 van de 11 nummers op "Alas My Love" duren minder dan 3 minuten, en dat vinden we hoegenaamd niet erg. Lange songs schrijven kan iedereen, mooie wijsjes maken is een specialiteit die The Bony King Of Nowhere duidelijk beter onder de knie heeft dan vele anderen. Wie de hele CD beluistert is slechts net iets meer dan een halfuur zoet, maar heeft enorm genoten, en zich nauwelijks verveeld. Meer dan de helft van de liedjes op deze plaat zouden zonder enige twijfel hun plaats verdienen op gelijk welke langspeler van gelijk welke groep in de 1ste regel van deze review. Bram Vanparys heeft bij geen van hen gepikt, hij haalt gewoon vaak hun niveau, en dat is knap. Een méér dan geslaagd debuut dus, zodat we kunnen spreken van een terechte hype.
Ons oordeel: 4/5
Links:
The Bony Kong Of Nowhere MySpace
The Bony King Of Nowhere last.fm
Regelmatig Indiestyle updates ontvangen? Klik hier en maak je lid van onze Facebookgroep
Geen opmerkingen:
Een reactie posten