Veel muziek gehoord in de auto deze week. Een half uur parking gezocht in Leuven dinsdag op weg naar het Depot, 3 kwartier gisteren in Brussel om naar Spot On Denmark te gaan in de ABClub. Dat we er al sinds begin maart ongeduldig naar uitkijken om Said The Shark te zien optreden hielp om doortastend te blijven speuren naar een gaatje tussen 2 auto's dat groot genoeg was om onze Meriva tussen te wringen.Hierdoor misten we helaas de film, en waren we maar net op tijd om het begin van Tone te zien. Haar engelenstem, prachtige visuals en dromerige muziek die vaak refereert aan de zweverige Björk stonden garant voor een mooie performance, die je weliswaar evenzeer in een museum of een filmzaal zou kunnen bekijken als in een concertclub. Het was het 3de "zo goed als niets live" optreden dat we zagen op amper 14 dagen tijd, en we vinden het geen positieve trend. We verwachten ons niet aan een symfonisch orkest, maar voor een gast die bij wijze van spreken zijn MySpace aan het updaten is terwijl er naast hem een meisje aan niet-commerciële karaoke staat te doen komen we niet speciaal naar buiten. Haar neus snuiten deed ze tussen 2 nummers wel telkens live, en het moet gezegd, voor iemand die snipverkouden is had ze nog steeds een prachtige stem.
Veel minder vernieuwend, maar 100% authentiek was One-Eyed Mule. Het enthousiasme droop ervan af, en zette zich al snel over op het publiek, waarvan een groot deel jammer genoeg zowat de hele avond zodanig bleef babbelen dat het geroezemoes de muziek overstemde. One-Eyed Mule bracht een mix van folk, americana en akoestische pop in een vrij klassieke bezetting, maar wel met een echte contrabas en af en toe een banjo. Tijdens de laatste 3 nummers gooiden ze er helemaal de beuk in en wisten ze als eersten de aandacht van zowat de hele club te trekken.
Said The Shark slaagde daar sowieso bijna de hele tijd in. De groep heeft nu al 2 CD's, die helaas nog niet te koop zijn in België en Nederland. Aangekondigd als een collectief dat indruk maakt met hun eindeloos instrumentenarsenaal maakten ze de verwachtingen helemaal waar. Oog voor detail, we hebben het er wel voor. Het podium vol sfeerlichtjes en belletjes, met muzikanten die regelmatig van instrument wisselen. Repetitieve gitaartapijten verrijkt door klankencombinaties van een vallend drumstokje, een klingelende bel en een slag tegen een grote ring van metaal zorgen voor inventieve muziek. Kunnen we Said The Shark beschrijven als de missing link tussen Mazzy Star, Sigur Rós en de rustige passages van Mogwai? We denken van wel. Binnenkort misschien terug in België, we kijken er nu al naar uit. We linken nog even naar de review die we in maart schreven over hun CD. Ik neem aan dat de groep je via MySpace wel zal kunnen helpen om de CD te kopen als je dat wilt. Snelle beslissers kunnen vanavond overigens gaan kijken naar Said The Shark in Cultuurhuis Maison te Maldegem.
Na Legoland zou Slaraffenland weleens het volgende grote Deense exportproduct kunnen worden, beweren kenners. Ik verveel me rot, hoorden we iemand zeggen terwijl hun optreden bezig was. Je moet er inderdaad voor zijn. Met hun schuiftrompetten, saxofonen en dwarsfluiten, bovenop de traditionele rockinstrumenten, brengen ze iets speciaals. Groepen als Port O'Brien en Yeasayer zijn nooit ver weg, al neigt Slaraffenland iets vaker naar het pure experiment. Of ze echt de wereld gaan veroveren zal later blijken, maar voor hun muziek zal er zeker altijd een publiek zijn.
Achteraf was er in Cafe Central nog een after party met onder meer As In Rebekkamaria, maar na 5 concerten in 6 dagen en enkele véél te korte nachten ontbrak het ons aan de energie om daar ook nog naartoe te gaan.
Links:
Tone MySpace
One-Eyed Mule MySpace
Said The Shark MySpace
Said The Shark CD review
Slaraffenland MySpace
AB website
Cultuurhuis Maison
Klik hier voor Indiestyle, de nieuwe place to be voor fans van indie en britpop
Geen opmerkingen:
Een reactie posten