Bram Moony maakt er geen geheim van dat hij opkijkt naar groepen en artiesten als Pink Floyd, Neil Young en Mercury Rev. Hij is ook niet te beroerd om toe te geven dat deze mensen de muziek van de groep Moony beïnvloeden. Mooi, want waarom ontkennen?Vooral de 1ste 4 nummers ademen Pink Floyd uit, waarbij we vooral denken aan David Gilmour, toevallig ons favoriete groepslid. De gitaren zijn bij Moony meestal iets steviger dan bij Pink Floyd. Qua orgel schemeren The Charlatans vaak door. Moony maakt met deze ingrediënten zijn eigen muziek, zonder te kopiëren of te imiteren. Onze favoriet is "The Paradise Project", misschien ook wel het lievelingsnummer van Moony zelf, gezien de referenties naar de titel van de EP hierin zitten. Dit is het soort lied dat zich gemeen in je geheugen nestelt en je ganse dagen blijft achtervolgen en uit je concentratie halen.
Afsluiter "Where Have You Been" is een beetje de vreemde eend in de bijt. De bedoeling was om de geest van Nick Drake op te roepen. Mij doet het vooral denken aan Mojave 3. Muziek om in stilte van te genieten, inderdaad. Wondermooi. En dat kunnen we eigenlijk zeggen over de hele EP. Als een debuut sowieso een groeimarge suggereert, mag de huisbaas van Moony alvast voor een hoger plafond beginnen zorgen, want deze is gewoon al heel goed.
Ons oordeel: 4/5
De EP kopen kan door een mail te sturen naar bram at moony.be. Een kat in een zak in huis halen is onmogelijk, want op MySpace kun je momenteel alle nummers zelf beluisteren.
Link:
Moony MySpace
Klik hier voor Indiestyle, de nieuwe place to be voor fans van indie en britpop
Geen opmerkingen:
Een reactie posten