"Pilgrim Road" van Willard Grant Conspiracy is zeker geen CD die je moet beoordelen terwijl er een bende kinderen rond je hoofd zit te jengelen met ook nog de TV aan op de achtergrond. Het is ook geen album waar je tussen de soep en de patatten eens even snel op kunt kicken. Daarom zijn we met deze bespreking iets later dan de meeste andere sites, maar we willen je hem toch niet onthouden.We kunnen ons voorstellen dat je niet van deze CD houdt. "Pilgrim Road" vergt enig geduld en de juiste omtandigheden. De sfeer valt makkelijk te vergelijken met het donkerste en rustigste van bijvoorbeeld Tindersticks. En toch vind ikzelf deze hier beter. Bij Stuart Staples en co heb ik het na een paar nummers vaak al wel gehad. Naar Willard Grant Conspiracy kan ik gemakkelijk blijven luisteren. 11 songs lang kunnen we genieten van de tristesse die steeds doorklinkt in de stem van Robert Fisher, het enige vaste lid van de groep. Klinkt de droefheid echter? Is de stem authentieker? Zijn de nummers gewoon beter? Ik durf het niet zeggen, want op 't einde van de rit zijn dit allemaal subjectieve factoren. Feit is dat deze CD me in de juiste omstandigheden mateloos geboeid kan houden. Je voelt de droefheid maar die maakt je, door haar schoonheid, net heel blij. Vreemd gevoel, maar vooral onmisbaar eens het je terdege te pakken heeft.
Links:
Willard Grant Conspiracy MySpace
Willard Grant Conspiracy officiële site
Klik hier voor al het laatste nieuws over jouw favoriete artiesten, links naar legale gratis mp3's, concertnieuws, exclusieve opnames, wedstrijden en nog meer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten