Wie onlangs naar Alela Diane ging kijken in de AB zag ook Matt Bauer aan het werk. Niet als support, maar als banjospeler bij Alela Diane zelf. Als de man een eigen CD uitbrengt, zijn 3de inmiddels, verwachten we dan ook muziek die gelijkenissen vertoont met die van 's mans 'bazin'."The Island Moved In The Storm" is inderdaad een plaatje voor stille genieters. Matt Bauer houdt het nog rustiger dan zijn vrouwelijke collega's Alela Diane en Mariee Sioux, om er maar 2 te noemen. Dat levert parels op als "Don't Let Me Out".
Je zou kunnen zeggen dat de CD af en toe iets teveel hetzelfde ritme aanhoudt, of dat Matt Bauer de intonatie in zijn stem een beetje meer mag variëren. Maar net als bezwering te hard dreigt te gaan lijken op verveling, komt er met "Foxgloves" een fascinerende parel die met zijn tempowisselingen en solo's lijkt geschreven voor Metallica, maar die toch akoestische folk op topniveau oplevert. Daarna krijgen we in "Old Kimball" voor het eerst wat beperkte percussie. Spontaan halen we onze beste indianenpluimen uit de kast en huppelen we rond een imaginair kampvuur op de salontafel. De gloed van de vlammen valt niet te ontkennen, en onze grenadine smaakt plots naar vuurwater.
Mensen die verslaafd zijn aan ritmesecties of drumcomputers laten "The Island Moved In The Storm" best links liggen. Dit is de ideale CD om na een drukke zomerdag in goed gezelschap, met een lekker glas wijn, te genieten op een terras met zicht op bos, boomgaard of akkerland. Hoezo, stress?
Ons oordeel: 3/5
Links:
Matt Bauer MySpace
Matt Bauer last fm
Regelmatig Indiestyle updates ontvangen? Klik hier en maak je lid van onze Facebookgroep
Geen opmerkingen:
Een reactie posten