The Ting Tings, dat is Mondriaan op muzieknoten. Je neemt 3 kleuren en wat zwarte lijnen, doet er iets mee dat op 't eerste zicht iedereen kan, maar doet het zo mooi dat diezelfde "iedereen" er vol bewondering naar staat te kijken.We hebben onze ogen goed de kost gegeven in de Botanique vandaag. 2 van mijn vrienden, die The Ting Tings zagen falen op Polsslag, weigeren om de groep een herkansing te geven. Jammer voor hen, want net als op Pukkelpop zette het Engelse duo zonet weer een sterke prestatie neer. "We Walk", vanavond het openingsnummer, onthult al onmiddellijk de essentie van The Ting Tings. Jules drumt en speelt gitaar tegelijk, en Katie zingt. Veel effect met weinig middelen, de rode draad door de set. Hoewel de filmbeelden en de andere showelementen zeker helpen. Dat er af en toe wat instrumenten op band staan mag anno 2008 geen probleem meer heten. The Ting Tings staan er, alive and kicking. "Great DJ" zat al vrij vroeg in de set, en zorgde voor een eerste echte hoogtepunt. Een ander topmoment is "Traffic Light", zowat het enige rustige moment tijdens een optreden van The Ting Tings. Op plaat is dit bijna een hoempapanummer, maar live ontpopt dit lied zich tot een levensgroot voorbeeld, nog maar één, van hoe deze groep met echt heel weinig echt heel veel kan doen. "Shut Up And Let Me Go" hadden Katie en Jules bewaard tot op het einde.
Na 40 minuten was het eerste deel van de set afgelopen, en vreesden we even voor het ergste, toen het publiek wel om bisnummers riep, maar niet massaal. Beetje vreemd toch, aangezien de meeste mensen een mooi bedrag hebben betaald voor hun kaartje, en ze wel bleven staan. Je zou kunnen stellen dat de gemiddelde bomma in een rusthuis harder tekeer gaat tijdens een optreden van Salim Seghers dan de gemiddelde tienermeid vanavond in de Orangerie van de Botanique. Eerst kwam Jules alleen terug, en stelde voor om wat Frank Sinatra te spelen. Whatever. Hij leek te willen testen hoe gemeend het enthousiasme van het publiek echt was. Wel fijn was dat hij daarna deuntjes als "Walk This Way" en "Ghostbusters" uit zijn keyboard tevoorschijn toverde. Allemaal ook catchy deuntjes die, al hadden we zelf van tevoren nooit de link gelegd, even simpel en aanstekelijk zijn als de muziek van The Ting Tings. Uiteindelijk kwam ook Katie terug en kregen we nog "That's Not My Name".
The Ting Tings, dat is ook nouvelle cuisine op een podium. Weinig ingrediënten, maar dan wel zo aromatisch gebracht dat je er gewoonweg niet aan kunt weerstaan. Noem hen voor mijn part hoe je wilt, maar ze spelen muziek die het heel moeilijk maakt om stil te blijven staan. Al sloeg de vonk vanavond helaas niet altijd over op het publiek, zoals dat op Pukkelpop wel nog het geval was.
Een aanrader voor alle fans van The Ting Tings: nu donderdag staan John & Jehn in de Botanique als voorprogramma van The Ruby Suns. Toch maar eens checken op MySpace die handel, want zij zijn mogelijk de Ting Tings van 2009.
Links:
The Ting Tings MySpace
John & Jehn MySpace
Botanique
Klik hier voor Indiestyle, de nieuwe place to be voor fans van indie en britpop
Geen opmerkingen:
Een reactie posten