Wie over de koppen wilde lopen, moest hele grote sprongen maken in de Beursschouwburg vanavond. Als we zeggen dat er 50 aanwezigen waren, hebben we er enkelen dubbel geteld. Komt het door het grote concertaanbod in Brussel? Is het omdat het album "The Ax In The Oak" niet de verdiende aandacht kreeg in bepaalde media die zichzelf graag als kwaliteit bestempelen maar hoe langer hoe meer vercommercialiseren? Als we het antwoord kenden, konden we er iets aan doen, maar helaas...
Ben Weaver had een bassist en een drummer meegebracht. Het trio besteedde naast werk uit "The Ax In The Oak" ook best veel aandacht aan ouder materiaal. De reactie van het zittende publiek was beleefd maar niet uitbundig. Het spookte door mijn hoofd dat ze beter het hele gebeuren hadden verhuisd naar Café Bizon om de hoek, dat aldus wel mooi vol zou hebben gezeten, wat ook de sfeer ten goede zou gekomen zijn. Dat is dromen natuurlijk.
De stem van Ben Weaver was weer opperbest. Het was mooi om te zien dat de nieuwe nummers live overtuigden, soms met, soms zonder elektronica. De show was statisch, maar iets anders kun je met de overwegend rustige muziek ook niet verwachten. De zanger probeerde af en toe met wat humor de lachers op zijn hand te krijgen, wat maar matig lukte door de grote afstand tussen alle toeschouwers. Op het einde las Ben Weaver nog wat gedichten voor over pissen in Manhattan om 2 uur 's nachts en over de gelijkenissen die hij ziet tussen de Amerikaanse regering en de demonstratie van een zuurstofmasker door een stewardess. Gaandeweg kreeg ik wel meer en meer het gevoel dat het optreden teveel in hetzelfde ritme voortkabbelde. Het is altijd weer fijn om langs de kust of door de bossen te rijden, maar na een tijd kan het ook eentonig worden.
De afwezigen hebben dus niets wereldschokkends gemist. Wie er wel bij was, heeft het zich ongetwijfeld ook niet beklaagd. Een concert zoals er velen zijn. In Brussel momenteel misschien teveel in sommige periodes. En toch hopen we dat al deze mooie artiesten onze hoofdstad op hun kalenders blijven zetten.
Links:
Ben Weaver MySpace
Beursschouwburg
Klik hier voor Indiestyle, de nieuwe place to be voor fans van indie en britpop
Ben Weaver had een bassist en een drummer meegebracht. Het trio besteedde naast werk uit "The Ax In The Oak" ook best veel aandacht aan ouder materiaal. De reactie van het zittende publiek was beleefd maar niet uitbundig. Het spookte door mijn hoofd dat ze beter het hele gebeuren hadden verhuisd naar Café Bizon om de hoek, dat aldus wel mooi vol zou hebben gezeten, wat ook de sfeer ten goede zou gekomen zijn. Dat is dromen natuurlijk.
De stem van Ben Weaver was weer opperbest. Het was mooi om te zien dat de nieuwe nummers live overtuigden, soms met, soms zonder elektronica. De show was statisch, maar iets anders kun je met de overwegend rustige muziek ook niet verwachten. De zanger probeerde af en toe met wat humor de lachers op zijn hand te krijgen, wat maar matig lukte door de grote afstand tussen alle toeschouwers. Op het einde las Ben Weaver nog wat gedichten voor over pissen in Manhattan om 2 uur 's nachts en over de gelijkenissen die hij ziet tussen de Amerikaanse regering en de demonstratie van een zuurstofmasker door een stewardess. Gaandeweg kreeg ik wel meer en meer het gevoel dat het optreden teveel in hetzelfde ritme voortkabbelde. Het is altijd weer fijn om langs de kust of door de bossen te rijden, maar na een tijd kan het ook eentonig worden.
De afwezigen hebben dus niets wereldschokkends gemist. Wie er wel bij was, heeft het zich ongetwijfeld ook niet beklaagd. Een concert zoals er velen zijn. In Brussel momenteel misschien teveel in sommige periodes. En toch hopen we dat al deze mooie artiesten onze hoofdstad op hun kalenders blijven zetten.
Links:
Ben Weaver MySpace
Beursschouwburg
Klik hier voor Indiestyle, de nieuwe place to be voor fans van indie en britpop
Een ander verslag en français...
BeantwoordenVerwijderenhttp://concerts-review.over-blog.com/article-23356991.html