Marcisz maakte "Songs from red brick road", een CD met een tekstboekje. En daar zijn we hem dankbaar voor. We hebben vele talenten, maar dat we op een elektrische luchtgitaar zulke mooie akoestische deuntjes konden spelen en meezingen hebben we pas deze week ontdekt.
De meeste mensen kennen Erwin Marcisz natuurlijk van Mint, de Limburgse band die om de zoveel jaren een fijne popplaat aflevert. Wie zich ooit heeft afgevraagd hoe die nummers klinken voor de volledige band er zich op stort tijdens de repetities, ziet zijn of haar vragen op deze CD waarschijnlijk voor een groot deel beantwoord.
Van een kinderlijke eenvoud, zou je zeggen, en daar is de auteur van de plaat het ongetwijfeld mee eens. De hele korte instrumentale opener heet "Children's ouverture", en afsluiten doet Marcisz ook met een referentie naar de jongsten onder ons in "Hush now sweet children", een zalig wiegelied dat het ook goed doet voor volwassenen met een lekker glas wijn bij de hand. Als je typfouten ontdekt weet je ook ineens waaraan dat ligt.
In een wereld waarin kaasboeren nog steeds vragen of het iets meer mag zijn, en een CD opnemen meestal synoniem staat voor zoveel mogelijk drukte maken, is "Songs from red brick road" een welgekomen afwisseling. Wij kunnen inderdaad ook genieten van Hadouken en MSTRKRFT. Net zoals de stadsmens in het weekend graag naar de Ardennen of het platteland trekt om te verpozen, houden wij er van om onze oren te verwennen met ruwe diamanten als onze absolute favoriet "The Millers's wife", maar ook met perfecte stress relievers als "Won't cry no more", "Elevator Music" of "The Golden Boy".
"Songs from red brick road" is 26 minuten Limburgse rust in een doosje. Wie vindt dat het wat meer mag zijn, heeft er ongetwijfeld van genoten. En kent ondertussen vast en zeker de weg naar de repeat knop wel.
Ons oordeel: 4/5
Links:
Marcisz MySpaceNaar Indiestyle voor wedstijden, reviews, dagelijks nieuws en veel meer
Scott Matthew heeft er een handje van weg om van melancholie iets bewonderenswaardigs te maken. Dat schreef Indiestyle over het laatste album van Scott Matthew, dat een hele lange titel heeft en te koop is sinds mei 2009. "There Is An Ocean That Divides | And With My Longing I Can Charge It | With A Voltage That's So Violent | To Cross It Could Mean Death" heet de plaat. Scott Matthew komt op 14 september 2009 naar de Brusselse Botanique en jij kunt er met wat geluk gratis bij zijn.
