vrijdag 17 juli 2009

Doctors & Dealers - Lost Friends And New Found Habits, lichtvoetig maar niet simplistisch

Dankzij Team William mag je in België tegenwoordig popmuziek maken zonder dat de critici in een boog om je heen lopen. In Zweden is pop allang geen vies woord meer. Een CD als "Lost Friends And New Found Habits" van Doctors & Dealers is bij onze verre noorderburen dan ook lang geen vreemde eend in de bijt. Wat vooral niet wil zeggen dat het een doordeweeks album is, versta ons niet verkeerd. Heb je je ooit afgevraagd hoe Little Boots zou klinken zonder elektronica? Misschien wel als Doctors & Dealers.

Eerlijk gezegd kregen we deze CD niet van een label in de hoop dat we ze zouden reviewen. Officieel is ze in België zelfs niet te koop, maar via het internet geraak je er wel aan via de MySpace of de website van Doctors & Dealers. Wij wonnen het kleinood in een wedstrijd op MySpace. Vele luisterbeurten later genieten we nog altijd zo hard van vrolijke huppelnummers als "The Odds Are On Our Side" en "Rock 'n' Roll Dream", of van rustige, innemende liedjes als "How Many Hours Can A Cat Stay Asleep en "A Phonecall Home" dat we niet anders kunnen dan dit album onder uw aandacht te brengen.

Hou je van een lieftallige vrouwenstem en lichtvoetige doch niet simplistische deuntjes die tot stand komen met vrijwel alleen traditionele instrumenten, toetsen inbegrepen? Dan is deze muziek zeker wat voor jou. Af en toe missen we wat variatie. Een nummer als "He Went Down" is ook gewoon niet goed genoeg om op gelijk welk album te staan. In zijn geheel vormen de songs op "Lost Friends And New Found Habits" wel een aangename CD, die een uitstekend humeur nog meer kleur geeft.

Ons oordeel: 3.5/5

Links:
Doctors & Dealers MySpace
Doctors & Dealers homepage
Check Indiestyle voor veel meer releases, wedstrijden, dagelijks muzieknieuws en veel meer

woensdag 15 juli 2009

Melkrock Tielt op 16 augustus 2009 - win 5 * 2 tickets

Op zondag 16 augustus organiseert vzw Heelal voor de 12de keer op rij het festival Melkrock Tielt. Team William en Jasper Erkens tekenen present, samen met enkele minder bekende Belgische talenten die eerder op de dag hun kunnen mogen tonen.

Op de affiche ook de buitenlandse bands Le Chat Noir (UK) en Jaya The Cat (USA/NL). De organisatoren zijn voorts bijzonder trots dat de Noorse snarenmachine Bjorn Berge zijn enige Belgische zomerconcert op Melkrock Tielt speelt.

Indiestyle geeft 5 duotickets weg voor dit fijne festival. Wil je kans maken om er eentje te winnen? Klik dan bij de links onder dit artikel snel door naar de wedstrijd op Indiestyle.

Links:
Melkrock homepage
Melkrock MySpace
Naar de wedstrijd op Indiestyle

zondag 12 juli 2009

Patrick Wolf - The Bachelor, een plaat om grijs te draaien

Het zat eraan te komen dat het op een dag niet meer zou klikken tussen Patrick Wolf en platenlabels met hun al dan niet goedbedoelde inspraak. Een hyperactieve veelkleurige speelvogel als hij laat zich minder makkelijk temmen dan een bloeddorstige leeuw. Weg uit de kooi der bemoeienissen dus, en op naar de wijde wereld van de absolute vrijheid en creativiteit. Met een release op zijn eigen label Bloody Chamber Music.

Dat gaat de grote roze Wolf goed af. Excentriek was hij altijd al. Getalenteerd ook. Op "The Bachelor" doet de nog steeds pas 26-jarige zanger 100% zijn eigen zin, en verkent hij nog meer uitersten uit de hedendaagse muziek. Als geen ander combineert hij strijkers met elektrische gitaren, bombast met eenvoud en klanken van honderden jaren geleden met geluiden van nu. De Patrick Wolf van 't jaar 2009 klinkt regelmatig veel steviger dan degene van enkele jaren geleden. Het meest spreekt hij ons echter nog steeds aan als hij de subtiliteitenkraan opent. Onze absolute favorieten zijn het titelnummer, "Count Of Casualty" en "The Sun Is Often Out", een episch nummer dat heel veel gevoelens teweeg brengt met heel weinig tierelantijntjes.

Als we een CD met een speelduur van 52+ minuten in handen krijgen, durven we aleens denken dat er een stukje af had gemogen. Eerlijk gezegd: op "The Bachelor" vinden we geen enkel nummer dat onze vingers eerder naar "delete" dan naar "repeat" doet gaan.

Je zal Patrick Wolf nog niet rap als afsluiter zien op Rock Werchter. Daarvoor is de Britse zanger te compromisloos en laat hij zich te weinig leiden door wat de decision makers in de muziek graag zouden willen. Wie daar, zoals wij, geen zak om geeft heeft met "The Bachelor" weer een plaat in handen om grijs te draaien, al is dat nu zowat de enige kleur die niet van toepassing is op Patrick Wolf.

Patrick Wolf live zien kan in 2009 voor zover we weten nog op Pukkelpop (21aug), in Paradiso (28sep) en in Botanique (10okt). Voor verdere info verwijzen we jullie graag naar de site van het festival of de zalen in kwestie.

Ons oordeel: 4.5/5

Links:
Patrick Wolf MySpace
Patrick Wolf homepage
Pukkelpop
Paradiso
Botanique
Check Indiestyle voor veel meer releases, wedstrijden, dagelijks muzieknieuws en veel meer

woensdag 8 juli 2009

Win 1 van de 5 12" van The Whitest Boy Alive - 1517 (Morgan Geist Remix) op Indiestyle

The Whitest Boy Alive zette onlangs zijn beste beentje voor en deed met een zinderend concert een volle AB overkoken. Wie er niet bij was kan de schade in augustus inhalen op Pukkelpop en Lowlands, waar je ongeveer een uur lang zult kunnen genieten van White man's funk op zijn best. Om dit te vieren geeft Indiestyle samen met Rough Trade 5 Morgan Geist remixes weg van 1517 van The Whitest Boy Alive, op 12" vinyl.

Wil je kans maken om er eentje te winnen? Klik dan bij de links onder dit artikel snel door naar de wedstrijd op Indiestyle.

Links:
The Whitest Boy Alive MySpace
The Whitest Boy Alive homepage
Pukkelpop
Lowlands
Naar de wedstrijd op Indiestyle

zaterdag 4 juli 2009

Regina Spektor - Far, finesse en pure klasse in grote doses

Regina Spektor staat vandaag op Rock Werchter, maar zit met "Far" ook al een hele week in onze iPod. Een 3-tal jaren geleden maakte ze met "Begin To Hope" een CD die zonder veel twijfel een plaats verdient in onze top 10 van dit decennium, dat stilaan toch alweer ten einde loopt. Een opvolger maken die even goed is, luidde de opdracht.

Slaagt Regina Spektor erin om met dit album definitief door te breken? We kennen weinig zangeressen die zo hoog kunnen gaan met hun stem en toch zo ongeforceerd kunnen klinken. Dat is niets nieuws. De plaat lijkt af en toe iets poppiër dan "Begin To Hope". In liedjes als "Folding Chair" klinkt de zangeres zowaar als een volwassener versie van Kate Nash of Lily Allen. De platte commercie is echter heel veraf. Als Regina Spektor de grote massa bereikt, zal dat vooral komen door haar finesse.

Helemaal op veilig spelen doet deze creatieve krollebol op "Far" zeker niet. "Blue Lips" blinkt bijvoorbeeld niet alleen uit door de immer briljante zang, maar zit vol tempowisselingen en onverwachte hooks. Hetzelfde kunnen we zeggen van "Human Of The Year", dat ons even hard in de ban houdt als de vraag of Tom Boonen een eventuele nieuwe groene trui in de Tour opnieuw zal vieren met een dosis wit poeder. Een blad voor de mond nemen doet de zangeres zeker ook niet. In "Laughing With" trekt ze bijvoorbeeld van leer tegen mensen die lachen met God. Ze stelt vast dat het op een cocktail party wel fijn is om de draak te steken met de Heer, maar wijst er ook op dat mensen met dodelijk zieke familieleden, of slachtoffers van oorlogen en geweld dit niet zo snel zullen doen.

Dat ze 3 jaar nam om nieuwe songs te schrijven, heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat er een hoop nummers in de vuilbak zijn belandt. Dat alleen al is in deze tijden waarin veel artiesten met elke middelmatige remix van een doorsnee song geld willen verdienen een applausje waard. Als de zangeres ermee had kunnen leven dat een album de 40-minutengrens niet kost wat kost moet overschrijden, hadden we opnieuw een monument van een plaat gehad. "Genius Next Door" had Regina Spektor wat ons betreft beter geschonken aan het genie dat naast haar woont, maar niet op haar eigen CD gezet. In "One More Time With Feeling" slaagt ze er toch in om op onze zenuwen te werken met haar hoge stem waar we anders zo genieten. Had inderdaad wat meer gevoel in gemogen en wat minder geschetter.

Eind goed, al goed. Als deze CD een Monopoly-spel was, was de laatste noot van slotnummer "Man Of A Thousand Faces" een kanskaart met daarop "Ga verder naar Start, u ontvangt 100 euro". De Russisch-Amerikaanse zangeres combineert op "Far" als vanouds het beste van pakweg Kate Bush, Dresden Dolls, An Pierlé en vooral heel veel van zichzelf. Ze doet dat beter dan wie ook. Deze plaat mist de magie van zijn voorganger, maar de pure klasse is nog steeds in grote doses aanwezig.

Ons oordeel: 4.5/5

Links:
Regina Spektor MySpace
Regina Spektor homepage
Veel meer CD-reviews op Indiestyle